Ik was nog een kind, maar dat beeld van de buurvrouw vergeet ik nooit

Meubels vlogen door de kamer, deuren sloegen dicht, kinderen huilden. De volgende dag stond de buurvrouw voor haar huis met een blauw oog. Ik was nog een kind, maar dat beeld vergeet ik nooit. Toen ik voorzichtig vroeg wat er gebeurd was, zei ze: „Dit is iets voor volwassenen.” Niemand anders hoorde het, niemand vroeg ernaar.