Dat kleine gevoel van invloed, van meedoen, neemt niemand je meer af

Mijn stempas lag klaar. Vroeg opgestaan, klaar om mijn democratische plicht te vervullen. Twee jaar geleden liep ik hoopvol naar het stemlokaal. Eindelijk iets doen aan woningnood, zorg, armoede. Kinderen die op hun 30ste nog bij hun ouders wonen, zoveel daklozen, de uitgebluste medewerkers in het verpleeghuis van oma Trein, buurtgenoten die moeite hebben om rond te komen: ik dacht aan al die mensen toen ik de deur uitrende.